Wat een ijverige vrouw is de vrouw
die wordt omschreven in Spreuken 31!
Zoals we in voorgaande weken hebben kunnen zien,
staat ze vroeg op, werkt ze hard, doet ze haar
inkopen met beleid en ze blijft ook 's avonds
laat op om het werk klaar te krijgen.
En ook deze week zat ze niet stil.
In vers 19 wordt beschreven hoe ze bezig is met een spinnewiel.
Ik stel me hierbij voor dat ze wol aan het spinnen is om er vervolgens
kleding van te maken. Zo zorgt ze ervoor dat haar familie goed gekleed is.
Maar misschien maakte ze wel bollen wol en verkocht ze die.
Of maakte ze kleding en gaf ze die weg aan de armen.
Want in vers 20 lezen we dat ze zich ontfermt over mensen in nood.
Wat ze heeft dat deelt ze met hen. Ze strekt haar hand naar hen uit.
Misschien denk je nu: 'Ik heb zelf bijna niks, hoe kan ik dan iets weggeven?'
Maar wat kost het nou om op bezoek te gaan bij die eenzame vrouw in de straat,
of een kop koffie te kopen/maken voor de man die iedere week bij het winkelcentrum straatkrantjes verkoopt?
En zo zijn er nog tal van voorbeelden,
die (bijna) niets kosten, maar ontzettend veel waard kunnen zijn.
Als ik eerlijk ben, ben ik op dit gebied flink tekort geschoten.
Ik was altijd bang om zelf tekort te komen.
Deze week kwam ik erachter dat dit een ongegronde angst is.
Want er staat in God's Woord: ''Wie zich over de armen ontfermt, die leent de Heere. Hij zal hem zijn weldaad vergelden.'' Spreuken 19 vers 17
Ik hoef niet bang te zijn om tekort te komen, want God zal zorgen dat het mij aan niets ontbreekt als ik handel naar Zijn Woord.
Daarom heb ik God gevraagd om mijn ogen te openen, zodat ik zal zien wie er in mijn omgeving in nood is en hoe ik kan helpen. Misschien met geld, misschien met tijd, misschien door iets weg te geven of wat dan ook.
Want helpen hoeft niet duur te zijn om van waarde te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten