Lukas 7

Vorige week schreef ik over de 'slechte' dingen die wij doen, 
als gevolg van de verkeerde dingen die wij in ons hart stoppen.

Maar ook al doen wij heel hard ons best, perfect zijn we niet.
Wij, mensen, zijn zondaars. (ook al willen we dat eigenlijk niet toegeven)
Maar als we eerlijk zijn, moeten we bekennen dat we regelmatig de mist ingaan, zelf als we ons best doen om dat te voorkomen.

De zonden die wij begaan, komen tussen God en ons in te staan.
Er ontstaat als het ware een kloof, die wij niet kunnen overbruggen.
Die kloof kan alleen overbrugd worden, door het aanvaarden
van het offer van Jezus. Hij heeft onze zonden gedragen.
Hij is voor ons gestorven, maar ook weer opgestaan.
Daarom kunnen wij nu vrij zijn van zonden.

Deze week heb ik daar nog eens extra bij stil gestaan,
toen ik las dat Jezus de zonden vergaf van de vrouw
die erom bekend stond, dat ze vele zonden had begaan.
Hij vergaf haar zonden, omdat ze in Hem geloofde.

Het is echt een geschiedenis om eens rustig na te lezen.
Je kunt het vinden in Lukas 7 vers 36 t/m 50.