"... Wees snel om te luisteren, langzaam om te spreken en traag tot toorn ..."
(Jakobus 1 vers 19)
en de tekst die me het meest is bijgebleven, is de bovenstaande tekst.
Waarom? Omdat ik me erdoor veroordeeld voelde.
Vaak ben ik erg ongeduldig en reageer ik vanuit mijn gevoel.
Dat betekent dat de woorden die mijn mond verlaten niet bepaald goed overdacht zijn. Daardoor kan ik anderen kwetsen en dingen zeggen die ik eigenlijk niet zo bedoeld had.
Omdat dit de eerste tekst van deze week was, heb ik me voorgenomen om de hele week extra erop te letten dat ik langzaam ben om te spreken, snel om te luisteren en dat ik niet zomaar boos wordt.
Op dit moment val ik in op een basisschool in groep 7.
In deze groep zitten een paar kinderen met een (lange) gebruiksaanwijzing.
Ik merkte dat ik nog wel eens uit mijn slof schoot en vanuit mijn boosheid handelde. Dit wilde ik natuurlijk niet, maar soms dacht ik niet na en reageerde vanuit mijn gevoel, ongeduld en machteloosheid.
Deze week heb ik steeds geprobeerd vanuit rust te reageren. Op weg naar school heb ik gebeden voor een extra portie geduld en heb ik ook specifiek gebeden dat ik goed met bepaalde situaties en kinderen om zou kunnen gaan.
En wat een verschil! Consequent heb ik de kinderen aangesproken op hun gedrag, maar wel vanuit die rust. Na herhaaldelijke waarschuwingen, ben ik ook overgegaan tot straffen. Maar ik merkte dat de straffen (les overschrijven of pauze binnen blijven) zonder strijd geaccepteerd werden, omdat ze wisten dat de straf terecht was en ze van tevoren hiervoor gewaarschuwd waren.
Ook heb ik geprobeerd om beter te luisteren naar de kinderen en kwam ik erachter dat de vork soms anders in de steel zat dan ik dacht.
Op momenten dat ik even deze tekst vergat, merkte ik dat ik me boos voelde worden van binnen, omdat een kind voor de zoveelste keer zich niet aan de afspraken hield. Maar als ik dan een keer diep adem haalde en hem er rustig op aansprak, was zijn reactie milder dan wanneer ik boos zou zijn geworden.
Ik ben ervan overtuigd dat de strijd nog niet gestreden is en dat ik heus nog wel verleid zal worden om boos te worden. Maar als ik me op God richt en nadenk voor ik spreek, zal het steeds beter gaan, zoals ik deze week al heb mogen merken. Dus ik wil je bemoedigen en zeggen:
"... Wees snel om te luisteren, langzaam om te spreken en traag tot toorn ..."
(Jakobus 1 vers 19)
Je berichtje heeft me weer attent gemaakt om snel te luisteren, langzaam te spreken en traag tot toorn te zijn! Wat fijn dat die tips echt werken en helpen om situaties niet te laten escaleren :-) Ik ben alweer benieuwd naar de volgende les.
BeantwoordenVerwijderen